Ο χαμός του συντρόφου μας και
δημοτικού συμβούλου Στέφανου Σκοπούλη δεν αποτελεί μόνο απώλεια για την
παράταξη αλλά και για ολόκληρη την πόλη των Ιωαννίνων. Η συνεισφορά του
Στέφανου στην αριστερά της πόλης ήταν σημαντική. Η παρουσία του στα πολιτικά
πεπραγμένα ήταν και θα παραμένει καθοριστική. Ο δρόμος που χάραξε, η πολιτική
και προσωπική του στάση, απέναντι σε όλους μας, συντρόφους, φίλους και
αντιπάλους του θα είναι οδηγός για όλους μας.
Η για πάνω από δυο δεκαετίες τώρα
συμμετοχή του στο νομαρχιακό και δημοτικό συμβούλιο της πόλης μας είναι ένα
μόνο ελάχιστο δείγμα της προσφοράς του. Στρατεύτηκε στην υπόθεση του
κομουνιστικού κινήματος από νωρίς. Και από νωρίς χάραξε τη δική του πολιτική
διαδρομή. Αυτό που τον έκανε να ξεχωρίζει ήταν η βαθιά πίστη και πεποίθησή του ότι
αυτό που κάνει τον πραγματικό κομουνιστή είναι η καθημερινή του προσωπική
συμπεριφορά και στάση ζωής.
Δεν ήταν μόνο η αυταπάρνηση, και το
προσωπικό του παράδειγμα. Ήταν το ήθος του και η ανιδιοτελής προσφορά του στους
ανθρώπους αυτής της πόλης, είτε σα γιατρός, είτε σαν άνθρωπος, είτε σαν κομουνιστής,
που τον έκαναν αγαπητό στον κόσμο αυτής της πόλης. Ήταν η καθημερινή του στάση,
και προσήλωση στον αγώνα. Καθημερινά έδινε το προσωπικό του παράδειγμα και ήταν
αυτό που έκανε ακόμα και τους πολιτικούς του αντιπάλους να τον σέβονται και να
τον εκτιμούν.
Πάντα πράος και ψύχραιμος
αντιμετώπιζε κάθε δυσκολία με υπομονή και γνώμονα τις αρχές και αξίες του. Εργατικός
και με μεγάλο αίσθημα ευθύνης για ό,τι έκανε. Είτε αυτό είχε να κάνει με τη
δουλειά του, είτε με τα πολιτικά δρώμενα και τις παρεμβάσεις του στο δημοτικό
συμβούλιο, είτε με την προσωπική του ζωή.
Ήταν πραγματικά μετρημένοι οι
άνθρωποι σε αυτή την πόλη που δεν τον εκτιμούσαν και τον σέβονταν. Όπου και αν
πηγαίναμε είτε ήταν παρόν, είτε όχι, το όνομα και η φήμη του μας ακολουθούσε
πάντα. Όλοι είχαν ένα καλό λόγο να πούνε για το Στέφανο είτε συμφωνούσαν, είτε
όχι με τα πολιτικά μας πιστεύω και αντιλήψεις.
Ολόκληρη η ζωή του ήταν αφιερωμένη
στην υπόθεση της αριστεράς και του κομουνιστικού κινήματος. Σε καμιά περίπτωση,
όμως, το κόμμα και η οργάνωση δε θα μπορούσε να βρεθεί πάνω από τις αξίες και
τις αρχές με τις οποίες γαλουχήθηκε σαν κομουνιστής. Ο αγώνας για την ενότητα
του κομουνιστικού κινήματος αποτέλεσε την πεμπτουσία της κομουνιστικής του
ζωής. Γι’ αυτό και η δράση της παράταξης όλο το προηγούμενο διάστημα προσπαθούσε
πάντα να συνδυάζει την πίεση για ενότητα των δυνάμεων της αριστεράς, χωρίς να
προδώσουμε ποτέ τις συμφωνημένες αρχές και θέσεις μας. Και σε αυτό ο Στέφανος
ήταν πάντα μπροστάρης, με την εμπειρία, την ψυχραιμία και την αποφασιστικότητα
που τον διέκρινε.
Από μικρός ακολούθησε τα χνάρια του
θείου του Νίκου Σκοπούλη και κατάφερε επάξια να σηκώσει το βάρος του ονόματός
του. Εντάχθηκε από φοιτητής στην υπόθεση του κομουνιστικού κινήματος. Σπούδασε
ιατρική στην Μπολόνια της Ιταλίας και ειδικεύτηκε στην καρδιολογία. Δεν είναι
λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι συνέχισε το έργο του θείου του. Πάντα βοηθούσε του
αδύναμους με κάθε τρόπο που μπορούσε είτε σα γιατρός, αλλά πολύ περισσότερο σαν
άνθρωπος και σαν επαναστάτης.
Σε όλη του την πολιτική διαδρομή
αγωνίστηκε με σύνεση, υπομονή, πολιτική παρρησία, σεβασμό στην διαφορετική
άποψη, πλούτο ιδεών, κομμουνιστική
σεμνότητα και αγωνιστικό σθένος.
Με την τοπική αυτοδιοίκηση
ασχολήθηκε από το 1996 και μετά, οπότε και εκλέχθηκε για πρώτη φορά νομαρχιακός
σύμβουλος με τη ΝΑΣ. Στη συνέχεια βρέθηκε στα έδρανα του νομαρχιακού συμβουλίου
με την παράταξη της ΝΑΕ και στη συνέχεια του δημοτικού συμβουλίου με τη ΔΡΑΣΥ.
Ποτέ, η παρουσία του στα έδρανα του
δημοτικού συμβουλίου δεν τον εμπόδιζε να βλέπει ξεκάθαρα τα προβλήματα των
ανθρώπων, να στέκεται δίπλα τους, και να προσπαθεί να τους συμπαρασταθεί σε
κάθε τους πρόβλημα. Ποτέ του δε χρησιμοποίησε τη θέση του αυτή, έστω και στο
ελάχιστο, για προσωπικό του όφελος. Ποτέ δε θεώρησε ότι ξεχωρίζει από τους
άλλους επειδή ήταν νομαρχιακός ή δημοτικός σύμβουλος. Το αντίθετο, πάντα
προσπαθούσε να βγάζει μπροστά τους νεότερους συντρόφους, να ψάχνει να βρει
αυτόν που θα τον διαδεχθεί.
Όλες οι παρατάξεις που συμμετείχε
υπηρέτησαν με συνέπεια τον στόχο για την ενότητα της αριστεράς. Πάντα συντροφικός
απέναντι στην υπόλοιπη αριστερά πίστευε ότι η ευρύτερη δυνατή συμμαχία των
δυνάμεων της αριστεράς είναι ζητούμενο. Στη ΔΡΑΣΥ οι αρχές αυτές είναι που
καθοδηγούν τις ενέργειές μας. Γιατί πιστεύουμε ότι το κομουνιστικό κίνημα δε μπορεί
να χωρίζει τους ανθρώπους του μόχθου και της εργασίας αλλά να τους ενώνει και
να τους δυναμώνει απέναντι στους κοινούς τους εχθρούς.
Σύντροφε, πάντα προσπαθούσες με τον
τρόπο ζωής σου να δίνεις το παράδειγμα σε όλους μας. Θα σε θυμόμαστε για πάντα ακούραστα
να κυκλοφορείς με το ποδήλατο στους δρόμους της πόλης και όχι μόνο. Να μας
δίνεις συμβουλές για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να συμπεριφέρονται οι
κομουνιστές. Να μας δίνεις μαθήματα με τη σεμνότητα και το ήθος σου. Και σε
κάθε επίσκεψη στο ιατρείο σου να μας δίνεις διαλέξεις για το πώς πρέπει οι
κομουνιστές να προσέχουν το σώμα και την υγεία τους, πηγαίνοντας κόντρα στα
σύγχρονα πρότυπα ζωής και συμπεριφοράς. Για τη σημασία που πρέπει να δίνουμε
στην πρόληψη και όχι στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της υγείας μας. Για το
ότι μια βόλτα στο βουνό είναι πάντα το καλύτερο γιατρικό για όλα μας τα
προβλήματα υγείας.
Σύντροφε, αξέχαστο θα μείνει σε
όλους μας το μεγάλο χαμόγελο που φορούσες σχεδόν πάντα. Αξέχαστο θα μας μείνει και
το γεμάτο έκπληξη βλέμμα σου, όταν διαφωνούσαμε. Καθώς και η χαρακτηριστική
έκφραση του προσώπου σου, όταν πολίτες σου περιγράφανε τα προβλήματά τους. Και
όταν βγαίναμε στα χωριά ο τρόπος με τον οποίο σε πλησίαζαν για να σου σφίξουν
το χέρι, να τους δώσεις μια συμβουλή, για να σε νιώσουν λίγο πιο κοντά τους.
Σύντροφε, ποτέ δε θα ξεχάσουμε τις
εξορμήσεις σου στο βουνό. Εκεί που πραγματικά γινόσουν άλλος άνθρωπος. Έστεκες
αγέρωχος στις κορυφές. Εκεί που ένιωθες πραγματικά ελεύθερος, απαλλαγμένος από
τον πόνο και τις σκοτούρες αυτού του κόσμου. Σε παραδίδουμε, λοιπόν, εκεί στις
ψηλές κορυφές, δίπλα στους αντάρτες που πέρασαν από τα ίδια μονοπάτια. Από εκεί
να μας καθοδηγείς στα δύσκολα που έρχονται για όλους μας.
